Kijk we dansen
Kijk het is niet dat ik niet durf maar dat ik het gewoon nooit zeg
op verjaardagen of bij het koffieapparaat ofzo
wil niet de ruimte innemen waar voor gevochten is, die niet voor mij bestemd is
waarom zou ik vertellen over mijn verlangen
een vrouw te kussen terwijl ik een man trouw
waarom zou ik in mijn godvergeten straightpassing privilege
met een vlag staan zwaaien die ik af en toe google om
de betekenissen weer helder voor de geest te hebben?
Kijk het is dat ik af en toe van het verdriet wakker lig
dat we een hele generatie kunstenaars en kunstminnend publiek
verloren wereldwijd nog maar dertig jaar geleden
zovelen in de voorhoede en daarnaast dat pas vorig jaar
bij de bloedbank de regels zijn aangepast
Kijk ik ben ook woedend soms, ik zit bij mijn
oma op de bank terwijl zij zegt dat het allemaal
mag bestaan maar moet het ons zo door de strot geramd
die gereformeerde Christelijke moraal die alles
aan de levenskracht van erotiek ontkent
terwijl iedereen die ooit diens heupen heeft
gedraaid op een ritme toch beseft dat dat
een fundamenteel menszijn is
Kijk ik lees het bovenstaande en ik ben bang
dat omdat ik evenzeer binnen als buiten de community
val (tussen wal en schip, liever niet in de kanalen, liever niet in de diepen) ik elke queer klassieker van de boekenplank kan lezen en toch,wederom seks en gender en seksualiteit zal verwarren tot een kluwen
dat ik daarmee het gat dieper graaf dan het was
maar ik kan ook niet ontkennen dat ik lachend
met een vriend in de gaybar verzuchtte dat het een fulltimebaan is om
een slet te zijn, we noemen het agendabeheer
en dit is het gesprek dat je over het algemeen niet met je heterovrienden voert
omdat het zo zelden de mensen die binnen de norm vallen zijn
die naast je op de barricaden staan – was het maar zo’n feest
Kijk ik ben die brave burger die in de instituties meedraait
ik sta immers hier, zozeer ingebed
dat ik niet goed de vinger kan leggen op
hoe het werkelijk voelt om elke keer hoog
in te moeten zetten bij de onderhandeling over je
diepste zelf zodat je ergens in het midden uit zult komen
en in ieder geval dansend over straat kan, in ieder geval eens per jaar,
in ieder geval in de straten waar je je vertrouwd voelt, in ieder geval
in een groep, in ieder geval waar je vrienden bij zijn, in ieder geval
met niemand in het zicht in ieder geval en herhaal dit steeds kleiner
wordend tot de horizon
Kijk, kijk we dansen, ja, ik dans ook
omdat ik dat wil, omdat ik wil dat iedereen dat kan
of kan laten naar genoegen
ik dans met jullie, ik dans met ons
ik draai mijn heupen en ik google voor de honderdste
keer die vlag, ik verspreek me in de juiste pronouns
net zolang tot ik het wel kan en ik zou hier schrijven
‘omdat’ maar dat hoeft niet, we weten allemaal dat
het geen voorrecht maar een recht zou moeten zijn
jezelf aan de hele wereld voor te stellen zoals je echt bent
22 juni 2024 – Roze zaterdag Groningen
Esmé van den Boom
