Fietsknooppunt 73 zit bij de oprit naar de haven van Lauwersoog. Ruimte genoeg om je auto ter parkeren (als je vanuit Groningen naar Lauwersoog fietst kan je beter starten bij de knooppunten 7 of 35). Landinwaarts ligt de jachthaven van Lauwersoog en aan de zeekant zie je waarschijnlijk de veerboot naar Schiermonnikoog reizigers opslokken dan wel uitspugen. Doe je oortjes in en luister naar Vanessa Daniëls met Overwoord.

Fiets weg van de haven naar de volgende ‘fluisterverhalen’. Na een paar honderd meter kan je al halt houden bij knooppunt 5. Met zicht op schapen en de zeedijk kan je luisteren naar het wad van Sytse Jansma, een meertalig gedicht dat je doet verlangen het wad op te gaan.

We vervolgen echter onze weg richting knooppunt 8. In ijsblauwe tanden staat Bert Struyve stil bij de klimaatverandering. Een onderwerp dat gedurende de fietstocht nog een paar keer opduikt. Zo kan je een bordje tegenkomen met informatie over de aanstaande dijkversterking, en het aanleggen van een kwelder, waarmee in 2023 wordt aangevangen. Op de site van Noorderzijlvest lees je er alles over. Eventueel kan je nog een kijkje nemen bij het nabije uitkijkpunt en ‘een verdwaald scheermes/ […] tegen een ruisend oor’ klemmen.

Bij knooppunt 9 verlaten we het Lauwersmeergebied, maar we blijven nog een tijd de dijk volgen langs de knooppunten 11 en 37. Christophe Batens heeft het over knoppen die aan de toppen van je vingers verschijnen en Elisabeth Tonard dicht over een avond in de tuin. Aan je rechterhand zie je landbouwgrond zover het oog reikt. We zeggen de dijk vaarwel nadat we naar Cabo Creus van Bernard Lichtaard hebben geluisterd (Lichtaard was overigens het pseudoniem van de sinds kort onder eigen naam publicerende Henk Huinink).

Nadat het hekje achter je dichtslaat, er lopen immers schapen op de dijk, gaan we richting Kleine Huisjes. Fiets na knooppunt 22 even door naar knooppunt 19 in Broek. Kier van Inge Pollet roept in dit landschap associaties op met de gasbevingen, maar daar  mag elke lezer zelf over oordelen. We keren weer terug naar knooppunt 22 en komen daarna aan in Kleine Huisjes. In dit dorpje waar vroeger landarbeiders woonden die in de polders werkten is Ik zeg liefde van Erwin Hurenkamp te vinden. ‘Landmassa’s slaan het duister om als dekens/ aan de hemel vonkt een nachtnet van sterren’.

De knooppunten 11 en 9 hebben we al bezocht en nu fiets je verder langs de voormalige zeedijk richting het oefenterrein van defensie dat in het Lauwersmeer is aangelegd. Na het aanleggen van een dam in 1969 ontstond er een natuurgebied dat meer dan vijftig jaar later vol met bomen staat. Langs smalle paden gaan we langs knooppunt 10 door naar het laatste gedicht van deze route.

Naast een waarschuwingsbord voor het aanpalende schietterrein vinden we knooppunt 7. Verloren tijd van Twan Vet haalt jeugdherinneringen op aan die dagen aan het strand: ‘en weer het kind gevoeld/ dat vroeger in mij woonde.’ Terwijl het lange gras langs je benen strijkt vervolg je via smalle fietspaden je weg naar knooppunt 6 en dan is het nog een klein eindje naar je startpunt bij knooppunt 73.