Er gaat niets boven Groningen, dat is bekend. Toch zijn er nogal wat schrijvers die in Groningen hebben gestudeerd of er zelfs geboren en getogen zijn en die stad en provincie hebben verruild voor Amsterdam. ‘Woaromdatten?’ is de vraag die centraal staat in deze nieuwe serie korte interviews.
Auke Hulst mag het spits afbijten. Deze schrijver en muzikant is misschien wel de bekendste boetn Grunneger-schrijver. Hij heeft in ieder geval een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan, heeft maar liefst drie keer de prijs voor het Beste Groninger Boek in de wacht gesleept alsook de nodige nominaties voor landelijke literaire prijzen.
Is je schrijfcarrière in het noorden geboren?
Dat is ie. Auke Hulst zelf is geboren in het ziekenhuis in Hoogezand-Sappemeer, opgegroeid in het gehucht Denemarken bij Schildwolde/Slochteren en hij woonde van zijn 17e tot zijn 31e in stad. Zelf boeken maken doet hij al vanaf zijn vierde jaar. Al op hele jonge leeftijd wordt hij ‘aangeraakt’ door Toonders Hoe vreselijk is dit alles. Hij kon toentertijd alleen de plaatjes ‘lezen’ en ging ‘dus’ zelf ook tekenen, zoals hij later vanaf de brugklas, op zijn twaalfde, begon met het zelf schrijven van sciencefictionverhalen geïnspireerd door sf-boeken en alles wat er te lezen is over het heelal en de ruimte en als vlucht van het daar en toen naar een andere ruimte en tijd. De stripfiguurtjes uit zijn basisschooltijd verhandelde Hulst soms zelfs, van de sf-verhalen die hij later op de middelbare school schreef wist niemand iets af. Hij was onzeker en het voelde niet veilig zijn schrijfproducten te delen. Zijn officiële debuut Jij en ik en alles daartussen kwam uit in 2006, toen hij nog in Groningen woonde.
Ben je vanwege je schrijfcarrière van Groningen naar Amsterdam getogen?
Er is maar één reden geweest waarvoor Auke Hulst in 2006 naar Amsterdam ging en dat was De Liefde voor een vrouw. De vrouw om precies te zijn, die een belangrijke rol speelt in De Mitsukoshi Troostbaby Company (2021). De rest is geschiedenis. De liefde hield geen stand, maar Hulst is in Amsterdam gebleven en ziet zichzelf niet meer terugkeren naar Groningen. Fysieke afstand tot zijn geschiedenis geeft hem een zekere rust. In zijn boeken blijft hij wél terugkeren naar het noorden. Dat is heel expliciet zo in zijn vierde roman De kinderen van het ruige land (2012), bleek weer aan de orde in de Troostbaby en heeft ook z’n beslag gekregen in het prachtige project en boek In de Slochter Vrijstaat (2023) over heden en verleden van een welvarende gasstaat in de provincie Groningen.
Het is zeker niet zo dat Hulst vanwege de literaire scène en vermeend betere literaire kansen naar Amsterdam is getrokken of dat hij er om die reden is gebleven. Hij is zoals hij zelf zegt heel lang ‘bang voor mensen’ geweest. Dat was zo in Groningen en dat was niet anders in Amsterdam. Ook hier kan een mens in isolement leven als hij of zij dat wil. Hij heeft inmiddels de angst wel overwonnen en heeft ook wel enkele schrijversvrienden, maar samen voetballen is een belangrijker grote gemeenschappelijke deler dan literair netwerken.
Is de verandering van woonomgeving inhoudelijk in je werk terug te zien?
In Auke Hulsts werk is Groningen altijd belangrijk geweest en dat is niet veranderd. Omdat hij inmiddels bijna achttien jaar in Amsterdam woont, is het onvermijdelijk en vanzelfsprekend dat daar inmiddels sporen van terug te vinden zijn in zijn werk, maar het is zeker niet zo dat hij een andere couleur locale is gaan kiezen. Daar is volgens hem ook geen enkele reden voor. De suggestie dat romans die in Amsterdam spelen serieuzer worden genomen, wijst hij van de hand. Volgens hem lijken de steden Groningen en Amsterdam veel op elkaar bijvoorbeeld in een sterk zelfbewustzijn en gevoel van eigenwaarde en in de uitstraling: van Amsterdam naar de rest van het land, van de stad Groningen naar de rest van de provincie.
Door: Joke Aartsen
