Er gaat niets boven Groningen, dat is bekend. Toch zijn er nogal wat schrijvers die in Groningen hebben gestudeerd of er zelfs geboren en getogen zijn en die stad en provincie hebben verruild voor Amsterdam. ‘Woaromdatten?’ is de vraag die centraal staat in deze nieuwe serie korte interviews.
De Boetn Grunneger van dienst is deze keer een Drentse. Mariët Meester groeit op in gevangenisdorp Veenhuizen waar haar vader, ‘meester Meester’, hoofd van de basisschool is. In Assen gaat ze naar de middelbare school, in Groningen studeert ze aan de kunstacademie Minerva.
Is je schrijfcarrière in het noorden geboren?
Meesters creatieve carrière is in het noorden geboren. Twee docenten in Groningen hebben daar een belangrijke rol bij gespeeld. Om te beginnen is dat de docente op de Ubbo Emmiusopleiding die Meesters creativiteit op waarde schat en haar stimuleert naar de kunstacademie te gaan. Daar, op Minerva, is docent Karl (Iljitsj) Pelgrom heel belangrijk voor haar. Meester spreekt nog altijd met liefde over hem; hij was een waardevol en waarachtig mens en hij ziet haar als ‘iemand met potentie’. Dat blijkt hij goed te hebben gezien! Inmiddels heeft ze tientallen publicaties op haar naam staan: literaire romans, reisverhalen, essays en overige non-fictie. Die schrijfcarrière komt pas later los als Meester de stad verlaten heeft voor een reizend bestaan en ‘ongeschikt voor bijna alles’ de stoute schoenen aantrekt en een reisverslag opstuurt naar het paardentijdschrift ‘De Hoefslag’. Haar verslag wordt geplaatst en vele publicaties in tijdschriften, (opinie)bladen en kranten volgen. Meesters eerste roman verschijnt in 1990. Enkele maanden geleden verscheen haar nieuwste boek, Een vrij leven, over de tien jaar waarin ze zonder vast adres leeft en met levenspartner, paard en wagen door Frankrijk trekt.
Ben je vanwege je schrijfcarrière van Groningen naar Amsterdam getogen?
‘Het lot neemt je mee’, zegt Meester. Ze woont nu weliswaar in Amsterdam maar ook nog altijd regelmatig in haar woonwagen buiten de stad en zo nu en dan voor langere tijd in Zuid-Europa. Amsterdam vindt ze een ‘Groot-Groningen’; het is een stad met eenzelfde sfeer en karakter. Ze wil er niet meer weg, want ‘alles is hier’. Ze kan collega-schrijvers en -kunstenaars ontmoeten en zich ontwikkelen op literair gebied. In haar hart is ze een Groningse gebleven. Sterker nog, als ze in Groningen is en zich realiseert dat ze dat feitelijk niet meer is, dat ze er niet meer bij hoort, doet haar dat pijn. Om die pijn te bezweren komen Meester en partner soms met de vouwfiets naar Stad, parkeren de auto bij de Ikea en trekken als echte stadjers te fiets Groningen in. Het is wel even wennen bij de stoplichten, maar nog altijd niet zo levensgevaarlijk als in de Big City Amsterdam.
Is de verandering van woonomgeving inhoudelijk in je werk terug te zien?
Meester vertelt bij aanvang van ons gesprek dat ‘Groningen’ maar liefst dertig keer voorkomt in haar laatste boek Een vrij leven! Ze woont al meer dan twintig jaar in Amsterdam maar in haar werk speelt soms Veenhuizen, soms Andalusië, een Amerikaanse oom in een gemeenschap met 36 kerken, de Roemeense Romagemeenschap en soms de Amsterdamse Rivierenbuurt een rol. Haar leef- en woonomgeving is wel belangrijk bij (het ontstaan van) haar werk, maar het is niet zo dat ze sinds ze in Amsterdam woont vooral dáárover schrijft. Ze wil boeken schrijven die ze zelf wil lezen maar die nog niet bestaan. Ze is er trots op dat ze het zover geschopt heeft als ‘gewoon meisje uit Veenhuizen’, maar is dicht bij de grond gebleven. Ze draagt met overtuiging hergebruik en een duurzame levensstijl uit. De rode draad in haar leven en werk is het ‘vrije leven’ en vooral ook de vraag hoe te leven!
Door: Joke Aartsen
