Door Marjan Brouwers, schrijver en trouwe bezoeker van Het Grote Gebeuren
Elk jaar kijk ik uit naar Het Grote Gebeuren, want hoe leuk is het om in het Groninger Forum te luisteren naar schrijvers, te ruiken aan interessante boeken en te genieten van mooie gesprekken over literatuur? Dit jaar vond het festival plaats op zaterdag 15 februari en het was weer een feest. Aangezien ik dit keer zelf niet hoefde op te treden, fietste ik heerlijk ontspannen door de winterkou naar het Forum.
Mijn festival begon ’s middags in de Rabo Studio bij de workshop Goed Luisteren van Miriam Rasch, die de vrieskou en een lange busrit (want er was bij Hoogeveen weer eens een trein uitgevallen) trotseerde om ons te leren luisteren. Met een man of 25 in de zaal luisterden we naar haar verhaal over wat goed luisteren precies is. We deden ons best om al onze zintuigen te activeren en we leerden om echt met aandacht te luisteren. Naar wat zij ons vertelde, maar ook naar elkaar. Een hoogtepunt was het fragment van Jaap Blonk’s live uitvoering van Ursonate: een soort overval van geluid die aankomt als een stomp in je maag. Heel bijzonder om te merken wat geluid met je kan doen. Wie nieuwsgierig is: luister ernaar op Youtube!
Plus One
Helemaal in de juiste stemming ging ik naar de tiende verdieping, waar ik een vorkje mocht meeprikken met alle deelnemers en hun ‘plus ones’. Vorig jaar was Ynze van der Spek mijn ‘plus one’, dit keer nodigde hij mij uit. Hij deed namelijk mee aan het programmaonderdeel Alles Stroomt en was net zo nerveus als ik vorig jaar was. Toen hij ging oefenen met zijn groep, zocht ik mijn buurvrouw op in de lange rij voor de ingang. Voor haar was dit de eerste keer dat ze Het Grote Gebeuren bezocht. We besloten samen te beginnen bij Perspectief op de wereld: een gesprek met vier schrijvers over de rol van cartografie. Bijzonder om te leren over het werk van de cartograaf van Amsterdam, over verzonnen eilanden en het perspectief van een grensrivier. Een landkaart is per definitie fictie, zei Henk van Houtum: een fictieve representatie van de wereld. Dat Congo volgens Google Maps bijna leeg is, komt natuurlijk niet overeen met de werkelijkheid. De grenzen op de kaart zijn niet meer dan getekende lijnen op papier.
Alles stroomt
We dronken hierna een wijntje in de hal, waar ik even bijpraatte met Robin Rozendal die er stond met haar stand over fantastische kaarten. Verschillende bezoekers waren al druk bezig met het tekenen van hun eigen landkaart met behulp van papier, rijstkorrels en stiften. Mijn buurvrouw en ik kozen daarna ieder voor een ander programmaonderdeel. Zij ging naar Productiviteit: een obsessie?, maar ik kon het optreden van Ynze bij Alles Stroomt natuurlijk niet laten schieten. En daar had ik geen spijt van. Alles Stroomt is een schrijfproject van Noordwoord Talent. Zeven schrijvers gingen vorig jaar op een stormachtige zaterdagmiddag naar de Dollard en snoven er op het strandje van Bierum al hun indrukken op. De volgende dag presenteerden ze die indrukken en schreven in de maanden erna hun eigen verhaal, gedicht of performance. Ik heb ademloos zitten kijken en luisteren, want het was echt heel goed gedaan. Alle zeven maakten indruk met hun impressies waarin wind, water en zon doorklonken. Als groot liefhebber van het Wad kon ik deze zilte verrassing zeer waarderen. Ik was vooral onder de indruk van de voordracht door de vijftienjarige Naomi Maeve Kamminga. Uit haar hoofd droeg ze haar gedicht voor over de zee, de Dollard en grenzen. Een ongelooflijk sterk optreden wat mij betreft.
Stilletjes luisteren of toch nog een panelgesprek?
Na deze zilte onderdompeling haastte ik me terug naar de hal beneden. Een festival is kiezen, dus helaas heb ik de sessie over vaders en zonen met Vincent Kortmann en Thomas Heerma van Voss gemist. Ook de luistersessies heb ik dit keer overgeslagen, maar ik heb me voorgenomen om daar volgend jaar wel tijd voor te nemen. Want niets is zo fijn als in een comfortabele bioscoopstoel stilletjes luisteren naar een schrijver die een zorgvuldig uitgekozen, passend fragment voorleest.
Belcampo als eregast
Mijn buurvrouw en ik proostten op de literatuur en namen ons drankje mee naar de Rabo Studio voor het afsluitende spektakel over het wereldbeeld van Belcampo. We aarzelden nog even: we konden ook ontspannen bij de Houthakken Sit-Down Comedy natuurlijk. Of toch naar het interview met de Zweedse auteur Andrev Walden over zijn debuutroman Mijn Zeven Vaders. Dilemma! We kozen voor Belcampo, omdat dit festival per slot van rekening is genoemd naar zijn meest bekende verhaal. Terwijl de duivels uit dat verhaal over de wanden om ons heen zweefden luisterden we naar de invloed van Belcampo op het werk van Rob van Essen, Maartje Wortel en A.H.J. Dautzenberg.
Napraten op de fiets
Terwijl de voetjes van de vloer gingen, zochten mijn buurvrouw en ik onze fietsen op en reden we door de vrieskou naar huis. Onderweg wisselden we uit wat we hadden meegemaakt. Thuis bedacht ik dat ik eigenlijk een bundel met Belcampo’s verhalen had moeten kopen bij de boekenstand. Of misschien de biografie over zijn leven. Hoe dan ook: ik heb genoten van het festival en weet zeker dat ik volgend jaar weer van de partij ben. Ik heb maar één verzoek in verband met mijn keuzestress: plan het festival alsjeblieft niet weer op dezelfde dag als de Middag van het Fantastische Boek, dat ik nu heb laten schieten!
De foto is van Deyone Milana Guiseppi, een van de deelnemers aan Alles stroomt, gemaakt door Jasper Bolderdijk. Bekijk hier de hele fotoreportage.
Vorig jaar trad Marjan Brouwers zelf op en schreef ze ook een verslag, wie nieuwsgierig is, kan het nog teruglezen: Griezelen en genieten bij Het Grote Gebeuren
