De mens lijkt geobsedeerd door productiviteit. We streven al eeuwen naar economische groei en nietsdoen voelt als niet nuttig. Influencers vullen op je sociale media je tijdlijn met ochtendroutines die om 5 uur in de ochtend starten met sport en meditatie om zo meer uit de dag te halen. Tegelijkertijd verlangen mensen naar rust en kijken ze jaloers naar het relaxte leven van hun kat.
Auteurs Sholeh Rezazadeh, Falun Ellie Koos en Bibi Dumon Tak spreken elkaar onder leiding van Gijs Wilbrink over deze ogenschijnlijke obsessie met productiviteit en hoe de zogenoemde ‘ratrace’ zijn weerslag kreeg in hun werk.
Ik ken een berg die op mij wacht van Rezazadeh gaat over iemand die het drukke Amsterdam ontvlucht om rust te vinden in een nomadisch bestaan in Iran.
Koos werd onlangs gekozen voor een 5-jarige residentie in een schrijverswoning in Amsterdam, zónder tegenprestatie. De schrijver worstelt met deze ongekende vrijheid en het gevoel toch nuttig te moeten zijn.
In het nieuwste boek van Dumon Tak krijgen we door middel van de spullen van een overleden vrouw een inkijkje in het leven van een doodnormaal mens, die zelf vond niet van buitengewone waarde te zijn geweest.
