Rosalie Vogelaar (1994) is geboren in het Zeeuwse Zonnemaire, maar leeft na wat omzwervingen nu al een paar jaar in Arnhem. Ze studeerde af als neerlandicus met onderzoek naar de representatie van niet-menselijke levensvormen (zoals de zee en bomen) in fictie, en naar de taal die aan hen wordt toegekend. Momenteel werkt ze als redacteur voor o.a. het Nationaal Deltaprogramma en is ze vrijwilliger bij een duurzame oesterzwammenkwekerij. In 2024 won ze de AMAI Vakjuryprijs voor Beste Gedicht met een gedicht over teleurstelling in Parijs. Rosalie trad onder meer op tijdens de Limburg Biënnale, in kunsttuin Een Bunder Kunst en meermaals in Filmtheater Zierikzee samen met lokale muzikanten. In haar poëzie onderzoekt ze hoe ze zich moet verhouden tot de rest van de wereld.
Vee waren we, zo achter elkaar aan. We waren slierten schapen die,
gelovig of niet, lange paden liepen om een stukje god te zien.
Fotograaf: Annemarie Vogelaar
