Isis Knuvers (1985) schrijft verhalende gedichten en poëtische theaterteksten. Over wolven, zwaardvissen, beerdiertjes en mensen. Absurd én herkenbaar. Ze zoekt niet alleen inspiratie in haar eigen hoofd maar luistert ook graag gesprekken af en zet die om naar gedichten. Haar eerste theatertekst Dat zeggen ze tenminste, over twee vrouwen die staan te wachten op een leeg station, schreef ze met zinnen die ze in de trein gehoord had.
Meestal zit Isis veilig achter de schermen, als marketeer in het theater of als schrijver van een tekst die door anderen gespeeld wordt. Als dichter heeft ze nu een paar keer zelf op een podium gestaan. Ze werkt aan een theatertekst over de wolf, waarmee ze dit jaar wil afstuderen aan de Schrijversvakschool Amsterdam.
Ik heb een zwaardvis ingeslikt
Het was hij of ik, gekruiste degens, worsteling
toen klokte ik hem, staart eerst, mijn slokdarm in
Daar is hij schurend blijven steken
Nu denk ik voortdurend aan kwik en sardines
Fotograaf: Nienke Menkhorst
