Astrid Lampe (1995) schrijft eigenzinnige gedichten met een lichte toon. In 2024 won ze de P.C. Hooftprijs voor het gehele oeuvre, waarna ze in hetzelfde jaar met haar nieuwste bundel uitkwam: Zachte landing op leeuwenpootjes (2024).
Lampe voelt zich verwant aan beeldende kunstenaars: ze werkt met hen samen, doceert aan kunstinstellingen en werkt aan performance. In haar poëzie behandelt ze thema’s als digitalisering. lichamelijkheid, ambigue seksualiteit en klimaatverandering. Lampe ziet poëzie als een manier om je tot te wereld te verhouden, wat zich uit in actuele thematiek, lyrisch activisme en een oproep tot eigen interpretatie.
Uit Zachte landing op leeuwenpootjes:
de plataan staat bloot
aan de nerveuze opgewektheid van zeepbelartiesten
zij zoeken intiem te worden
zij verkennen de plaats waar de schors
loslaat de betovering postvat
de zeepbellen dragen het gewicht van je regenboogkleuren
ze winnen hoogte en halen parijs
Fotograaf: Koos Breukel
