Olaf Visser is een dichter op zoek naar een verstandhouding met de wereld en zichzelf, als een predikant op zoek naar geloof: hij zou zweren dat het bestaat, maar waar?
Zijn gedichten zijn teder, talig en gevat, maar bovenal beeldend. Uiteindelijk gaat het altijd om verlangen: naar intimiteit en onafhankelijkheid, naar autonomie en verbondenheid, naar gezien worden en onzichtbaar zijn.
Daarnaast treedt Olaf op zaterdag op met piano en spoken word onder de naam Vossa Vossa: zijn homerisch dagboek over liefde, smachten, mythes en treinen.
Alsof de wond niet erg genoeg is, er zout instrooien
alsof ik alleen wil snappen van verwonding
dat helen betekent dat je heel wordt,
dat heel betekent dat je iets afmaakt
Fotograaf: Gerrie Kuper
