Rouw is niet uniek
Promovenda Krina Huisman onderzocht hoe we betekenis geven aan het verlies van een dierbare door het verlies als verhaal te vertellen. Ze bestudeerde verschillende soorten boeken over rouw en onderscheidde vier manieren waarop er in de rouwliteratuur over rouw wordt verteld. Ze concludeert dat rouw helemaal niet zo uniek als we denken. Huisman promoveert op 13 april aan de Rijksuniversiteit Groningen.
Na het overlijden van een dierbare, proberen nabestaanden het verlies een plek te geven in het eigen levensverhaal. Ze zoeken naar antwoorden op vragen als: Wat heeft dit verlies te betekenen? Welk doel dient het? Literatuurwetenschapper Krina Huisman onderzocht dit proces, dat narratieve zingeving heet.
Voor haar onderzoek bestudeerde Huisman verschillende soorten populaire boeken over rouw die sinds 2000 in Nederland zijn verschenen, zowel Nederlandstalig als vertaald werk. “Bestsellers als De Weduwnaar van Kluun, De som der Dagen van Isabel Allende, Tonio van A.F.Th. van der Heijden”, vertelt Huisman, “maar ook zelfhulpboeken als Helpen bij verlies en verdriet en Vingerafdruk van verdriet van Manu Keirse, Je mag me altijd bellen van Karin Kuiper en Rouw op je dak van Jos Brink.” Ze onderzocht in deze boeken de verhaalpatronen, de manier waarop een verhaal over een verlies wordt verteld, en onderscheidde vier verschillende manieren waarop dat wordt gedaan. Huisman noemt ze zingevingspatronen of rouwplots.
Meer informatie over het onderzoek lees je op de website van de RUG.