De voorstelling Oorlogsvrouwen van Karina Holla is gebaseerd op De Oorlog heeft geen Vrouwengezicht van Nobelprijswinnares Svetlana Alexijevitsj. Zij interviewde driehonderd vrouwen uit de voormalige Sovjet-Unie over hun ervaringen als soldaat in de Tweede Wereldoorlog. “Een monument voor lijden en moed in onze tijd”, aldus het Nobelcomité.
Vrouwen in de Tweede Wereldoorlog
Alexijevitsj interviewde driehonderd vrouwen uit de voormalige Sovjet-Unie over hun ervaringen in de Tweede Wereldoorlog. Russische, Oekraïense, Wit-Russische, Georgische vrouwen die in 1941 de oorlog ingingen om hun land tegen Hitler te verdedigen. Vaak meisjes nog. Schouder aan schouder vochten zij tegen deze invasie: partizanen, piloten van gevechtsvliegtuigen, mecaniciens en scherpschutters. In plaats van bruiden werden ze soldaten. Ze vochten net als de mannen, geweer en bajonet in de aanslag.
Moedig en onverzettelijk
De vrouwen dragen geweren die soms groter zijn dan zijzelf of alsof het geweer een pop is. Ze werden gevangen genomen, gefolterd en gedood. Geconfronteerd met grote wreedheid bleven ze moedig en onverzettelijk. Vrouwen die vier jaar lang geen vrouw mochten zijn. Lang werd er gezwegen. Wat zij meemaakten aan het front was te gruwelijk. Maar ze zijn het niet vergeten. Karina Holla, winnares van de Theo d’Or 2018, vertelt hun verhaal, een verhaal van onvoorstelbaar sterke vrouwen in onvoorstelbare omstandigheden.
“Er is maar één weg, de mens liefhebben. Hem met liefde te begrijpen.” – Svetlana Alexijevitsj