Midwolde ligt ongeveer tien kilometer ten westen van Groningen. Fietsknooppunt 21 vind je in de schaduw van een beroemde kerk. Wie nieuwsgierig is naar waar die roem vandaan komt zal de kerk in moeten gaan. Daar vind je het praalgraf van de in 1714 overleden Anna van Ewsum. Deze route door het Westerkwartier zal langs verscheidene historische gebouwen en musea leiden.

Van Ewsum is begraven samen met de twee mannen waarmee ze getrouwd was. Buiten kan je beluisteren hoe Dorien Dijkhuis dicht over de liefde. We vervolgen de weg richting de woning van Van Ewsum. Op het landgoed van Borg Nienoord kan je bij knooppunt 82 naar Leen Verheyen luisteren. Net als de maker van het praalgraf zoekt ze naar manieren om iets te bewaren of vast te leggen: “ik veeg confetti van de tafel/ vang licht op onder ramen/ belicht de leegte in bokalen”.

Aan je linkerhand zie je de borg. Naast een museum kan je er lunchen of wandelen. Op het terrein is ook een prachtige schelpengrot te vinden. Buiten de hekken dicht Corie Grootendorst over de liefde die op een dag zal opduiken. Verlaat knooppunt 81 en fiets Leek in. Die naam verwijst naar het water dat de grens vormt tussen Groningen en Drenthe.

Volg het Leekster Hoofddiep langs de knooppunten 14, 13, 7, 6 en straatnamen als Oostindischewijk tot je bij knooppunt 5 weer een gedicht kan beluisteren. Ka(a)te Dejonckheere stond dit jaar op Dichters in de Prinsentuin en schrijft over een vrouw in bad.

Via knooppunt 23 kom je bij het gedicht van Emma Tijssen op knooppunt 25. In Bouwval zet de hoofdpersoon zichzelf klem in haar ambitie om zichzelf te ontwikkelen: “dat je eerst moet vallen om verder te bouwen/ ik heb er geen geduld voor”. Wie wil kan opzoek gaan naar de vogelkijkwand bij het Bolmeer of wandelen in Nanninga’s bos. Het bolmeer is een pingoruïne, een overblijfsel van de laatste ijstijd. Nanninga’s bosch was een productiebos van de familie Nanninga, maar van die ambitie kwam niets terecht. Heden ten dage is Het Groninger Landschap bezig om er een natuurbos van te maken en is er een stuk meer variatie.

Bij knooppunt 2 vind je een Groningstalig gedicht van Tonko Ufkes. De dichter groeide er op in de buurt en beschrijft in Van huus – II over hoe alles veranderde: “Het schoolhuus is der; vot is de rest”. Volg de weg naar knooppunt 9 en al snel zit je op een prachtig pad richting Landgoed Coendersborg. Op het terrein van de borg staat sinds 1813 een landhuis. Beheerder Het Groninger Landschap stelt het van mei tot november elke zondag open voor publiek. Ook kan je over het landgoed wandelen.

De route naar knooppunt 11 is evengoed de moeite waard. Via de Oudeweg en Het Pad kom je uit bij Iwema Steenhuis. Het laatste overgebleven steenhuis in de provincie. Deze steenhuizen waren voorlopers van burchten en werden door rijke boeren, adel en grootgrondbezitters gebruikt als toevluchtsoord. Luister met zicht op de dikste boom van de provincie naar een gedicht van Doris Blok.

Wie geen gedicht wil missen kan doorfietsen naar knooppunt 16. Hier kan je in een gedicht van Annemie Deckmyn duiken. Als je deze schat hebt gevonden kan je terugfietsen en bij de rotonde afslaan naar recht. Mocht galerie Roesd geopend zijn dan kan je daar ook een kijkje nemen. Bij knooppunt 19 vind je Afslag Boerakker. Dit gedicht van Leonie Barnier kreeg (evenals dat van Ufkes) een plek op de kaart Leesbaar Groningen. Met de achtergrondruis van de A7 kan je ernaar luisteren en daarna de weg vervolgen naar Boerakker.

Bij de knooppunten 27 en 28 vind je twee opeenvolgende gedichten van Sieger Baljon. Deze Groninger performer kruipt in de huid van twee krijgers die allebei anders in het dagelijkse leven staan. Genoeg van de monumentale gebouwen? Onderweg naar knooppunt 29 passeer je nog een Struisvogelhouderij die regelmatig geopend is voor publiek. Tussen de weilanden aan de Noorderweg kan je naar een gedicht van Shari Van Goethem luisteren. Kort en krachtig, net als bij Deckmyn, dicht ze over een dochter met ogen als steenkoolmijnen.

Ga verder naar knooppunt 30. Het eennalaatste gedicht van deze route is getiteld Begin en is van Nyk de Vries. De korte prozagedichten van De Vries zijn uit duizenden te herkennen. Zo ook dit gedicht met een halve zak Croky, een underdog en de aanvang van een verhaal.

Via de onpoetische carpoolplaats aan de A7 (de straatnaam Lage Traan compenseert het wel een beetje) vervolg je de weg richting ons eindpunt. Let goed op de bordjes met knooppunt 46. Schrijver dezes verloor in het verleden wel eens het overzicht. In Gemaskerd bal beschrijft Alara Adilow een dader die ongrijpbaar lijkt te zijn, maar zich ten slotte wel laat kussen. Als je vervolgens naar rechts gaat doemt de kerktoren van Midwolde weer voor je op en ben je weer terug bij het begin.