Ga naar de inhoud

Zomerzinnen op FestiValderAa: De troost van muziek – Erik Harteveld


Zomerzinnen

Heideway

‘Heideway’ (Fletcher Hotel- Restaurant De Zeegser Duinen), Schipborgerweg 8 in Zeegse.


vr, 01 jul. - 20.30

10,-


FestiValderAa is een intiem, vrolijk en eigenzinnig festival vol verrassingen! Een plek om je thuis te voelen en onbezorgd te genieten van drie dagen theater en muziek in het bijzondere Drentsche stroomdallandschap. Ook voor kinderen is het een grote stoere speeltuin. Dit maakt FestiValderAa een plek om met hart en ziel te ontdekken.

Zomerzinnen is een zelfstandig onderdeel van dit festival en organiseert het literaire programma.

Erik Harteveld (1955) is dichter schrijver, acteur en muzikant. In zijn poëzie en proza toont hij zich een romantisch verhalenverteller zonder valse romantiek. Zijn novelle ‘Het verloren kind’ speelt zich voor een groot deel af in het Parijs van 1900. De uit Haarlem afkomstige Lodewijk studeert daar aan de Schola Cantorum. Muziek is zijn leven.

Op het conservatorium ontmoet hij geestverwanten en uiteindelijk zelfs beroemdheden als Maurice Ravel. In veertig brieven aan een broer schetst Lodewijk hoe zijn muziekleven verloopt. Een overleden kind blijkt een cruciale rol te spelen: “Niets was van mijzelf, zelfs mijn naam niet.”

Erik Harteveld is geboren in Assen en opgegroeid in Nijlande, een dorp tussen Rolde en Grolloo. Hij studeerde Nederlands en Russisch, was kortstondig inlichtingenofficier bij het leger, maakte meer dan duizend sketches voor RTV Drenthe, schreef tien jaar lang humoristische columns in het Nieuwsblad van het Noorden, is al ruim vijftig jaar bluesmuzikant met een eigen band en acteerde in tal van theaterproducties.

Als schrijver debuteerde Erik Harteveld met de dichtbundel ‘Hoss is dood’ (1995). Tien jaar later werd hij verkozen tot eerste stadsdichter van Assen. 

Met A.L.Snijders publiceerde hij ‘Koude Oorlog aan de IJssel’,roman in brieven (2013). In ‘Het verloren kind’ kiest hij opnieuw voor de briefvorm. Het is een ontroerend verhaal over een zoektocht naar bevrijding, naar de schoonheid en de troost van muziek. “Dit is het beste wat Harteveld tot nu toe geschreven heeft”, concludeerde Coen Peppelenbos.