Hoe was Groningen betrokken bij slavernij? Welke sporen van het slavernijverleden zijn nog zichtbaar in onze maatschappij? Onder de naam Bitterzoet Erfgoed geven musea, erfgoedinstellingen en bibliotheken aandacht aan het slavernijverleden van Groningen en de doorwerking hiervan op het heden.
Lezingen in de bibliotheken van Biblionet Groningen ism Museum aan de A
In de lezingenreeks bekijken sprekers het slavernijverleden vanuit verschillende invalshoeken. Elke maand is er een lezing in een andere bibliotheek. Deze lezingen zijn altijd te volgen via een livestream op de facebookpagina van Biblionet Groningen. De thematiek sluit aan bij de tentoonstelling Slavernij. En de Groningers? van Museum aan de A.
In Bibliotheek Hoogezand zal een lezing worden gegeven door Karin Sitalsing.
Karin Sitalsing is freelance journalist. In 2018 won ze met Boeroes de prijs voor Beste Groninger Boek. Voor het boek ging Karin op zoek naar het verhaal van haar voorouders: ‘witte Surinamers’ die bekendstaan als ‘Boeroes’. Daar vertelt ze over tijdens haar lezing op dinsdagavond 18 oktober in de bibliotheek van Veendam.
Op 20 juni 1845 kwamen zo’n vijftig arme Nederlandse boerengezinnen aan in Suriname. Vruchtbare grond, ruimte, woningen, vee: alles zouden deze kolonisten krijgen. Maar toen ze aankwamen op de verlaten plantage Voorzorg aan de rivier de Saramacca was er niets, behalve moeras, muggen en allesverzengende hitte. Binnen een halfjaar was de helft van de immigranten overleden. De 167 overlevenden trokken naar Paramaribo en omgeving. In de loop der generaties zijn de Nederlanders van toen Surinamers geworden, en een deel van hen is teruggekeerd naar Nederland, onder wie de moeder van Karin Sitalsing. Haar familiegeschiedenis is er één van een weinig bekende bevolkingsgroep die zich overal weet aan te passen, maar daardoor misschien wel nergens helemaal thuis is.