A.H.J. Dautzenberg (1967) debuteerde in 2010 met Vogels met zwarte poten kun je niet vreten. Een verhalenbundel vol wonderlijke personages. Verschillende recensenten riepen het boek uit tot Debuut van het Jaar. Sinds het verschijnen van dit boek schrijft Dautzenberg gestaag door aan een veelzijdig oeuvre van romans, essays, brieven, toneelteksten, verhalen en gedichten.
Enkele voorbeelden: in 2018 verscheen in de reeks Privé-domein het dagboek Ik bestaat uit twee letters. In februari 2019 verscheen Niet het krassen van de kraai, een bundel tinnitusgedichten waarmee hij de auditieve kanker in zijn hoofd probeert te dempen.
Zijn laatste roman Ogentroost verscheen in 2022. Een verhaal over Ef die teruggetrokken leeft in het gezelschap van de dieren en planten op een vakantiepark. Ze wordt geplaagd door stemmen uit het verleden, tot haar leven een dramatische wending neemt.
Dautzenberg onderscheidt zich door zijn maatschappelijke betrokkenheid en handelt hier ook naar. Zo richtte hij in 2013 samen met Ralf Embrechts de ‘armoedeglossy’ Quiet 500 op, een parodie op de Quote 500. Hiermee kreeg stille armoede in Nederland een gezicht. Tal van bekende Nederlanders werkten belangeloos mee aan dit Tilburgse initiatief. Voor dit initiatief won hij de Impact Award voor de armoedeglossy Quiet 500.
Tzum over Ogentroost:
[…]een boek dat zich niets aantrekt van een mogelijk lezerspubliek. Maar wel geschikt is voor een oeuvreprijs voor experimentele literatuur.
Fotograaf: Hub Dautzenberg
