Een klein Drents dorp, op nog geen uur rijden van hartje Groningen, werd een paar jaar geleden wereldnieuws. Op een verborgen boerderij leefde jarenlang een gezin in het geheim en ongeregistreerd. Israel van Dorsten is één van de kinderen en schreef met Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold een indrukwekkend verslag van de vergaande isolatie waarin hij met zijn acht broers en zussen leefde.
Nadia de Vries beschreef in Kleinzeer hoe ziekte, zowel fysiek als mentaal, je apart kan zetten van de maatschappij.
Beiden laten zij in hun werk het hyperpersoonlijke zien, maar ze maken tegelijk ook de keuze om literair te schrijven, met bijvoorbeeld een literaire structuur en het gebruik van metaforen. Ze zetten de taal prachtig in om iets te beschrijven wat misschien ook angst, verdriet en afschuw oproept. In dit gesprek is de rode draad de literatuur, hoe lezen en schrijven manieren kunnen zijn om opnieuw toe te treden tot de wereld na een lange tijd in isolatie te hebben geleefd.
De twee worden geïnterviewd door Mirjam van Hengel.
Dit programma is onderdeel van het literatuurfestival Het Grote Gebeuren.
Foto:
Foto links: Willemieke Kars; foto rechts: Merlijn Doomernik
