Pelumi Adejumo (1998) is een geloofsverlater, schrijver, stemkunstenaar en lucide dromer. Ze schrijft over/met de verwikkeling van migratie en rouw, gospelmuziek en vervreemding. Door het gebruik van glossolalie, te spelen met verwarring en meertaligheid opent ze tegendraadse en ritmische mogelijkheden in taal. Ze schreef soms ik voel mij zombie (2021), hierin verkent ze de mogelijkheden en grenzen van meertaligheid in grammatica.
Ze heeft een bachelor in Creative Writing en rond nu een master in Fine Art af. Haar scriptie verkent de relatie tussen Yoruba praise poëzie en het concept van àṣẹ; hoe dit de opvatting over taal beïnvloedt en de rol van een dichter in het scheppen en archiveren van culturele identiteit.
Ze schreef essays over beeldende kunst en taal, en kunstenaarsboeken voor Mister Motley en Metropolis M. Daarnaast maakte ze werk voor nY, de Gids, het Nationale Theater, deBuren, Nationale Opera & Ballet, Sonsbeek Biennale 20-24, Metro54 en Tent, en trad op bij festivals zoals Into The Great Wide Open, Transpoesie en Read My World. Ze gaf les en spreekt met studenten over poëzie, identiteit en multidisciplinaire methodes op scholen voor de kunst, waaronder LUCA, Rietveld, ArtEZ en Sandberg. Dit jaar voegt ze zich toe als programmamaker bij het internationale literatuurfestival Read My World.
Haar meest recente publicatie is een briefwisseling in reactie op Theorie van de zieke vrouw (2023) van Johanna Hedva, vertaald en uitgegeven door Chaos x Das Mag. Ze is ook onderdeel van het album Public Relations, uitgebracht met een collectief bestaande uit muzikanten en schrijvers.
Fotograaf: Dandelion Eghosa
